Uzun boylu düşünmeler, sık okumalar ve okuyup düşündüklerimi paylaşma çabalarım esnasında, büyük yalnızlıklar yaşıyordum. İleri gidiyordum, çok ileri gidiyordum. Biraz frenlemem, aklımı(!) korumam gerekiyordu. Onca fazla düşünmek zira akla(!) ziyan getirir deniliyordu. Ailem, komşularım, mektep arkadaşlarım, akrabalarım, bütün halkım topyekün bir vurdum duymazlıkla siyasetten(!) uzak bir yaşama modelini sürdürme taraftarıydılar. Etliye sütlüye karışmamak, sessiz, sakin bir köşede yaşayarak ölüp gitmeyi beklemenin takva ve fazilet(!)ine sığınmışlardı.
Sayfa 1Kitabı okudu
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.