Gölgeler Mağarası
Birden kokusu kayboluyor mağaranın. İçeriye yeni girmiş olanların gözü karanlığa alışınca, anlıyorlar ki burası akıl edemeyecekleri ölçüde sessizdir. Başkalarının olduğunu farkettiklerinde, önce bir sevinç duygusu kaplıyor yeni gelenleri; ardından kaygı ağır basıyor: Herkes gibi onlar da birer gölge artık. Kimse kimseye dokunamıyor, değemiyor mağarada: Dumandan yapılmışçasına, biribirilerinin içinden geçiyorlar, duvarlara yaklaşınca kaynağı belirsiz bir güç onları durduruyor. Girmeleriyle birlikte kapanmış mağaranın ağzı. Buna karşılık, derinliğin bir sınırı, sonu yok burada. Yeni gelen hemen kavrıyor: Kimse kimseyi tanımıyor içeride, kimse bir noktadan sonra kendisini ayırdedemiyor. Bir bekleyişse, bekleyecek. Bir bekleyiş değil ama: Bir durum. Gözü karanlığa alışınca, yalnızca karanlığı görebilecek. Son duygu düşünce kırıntıları hızla eriyor. Gölgeler mağarasında herşey böyle oluyor.
Sayfa 74 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.