Livaneli’nin okuduğum beşinci kitabı ve yine aynı duygular içerisindeyim. Livaneli okurken ilk sayfalar zor geçiyor, dili biraz basit kalıyor ama ilerleyen sayfalarda beni bir sürpriz beklediğini bilerek okuyorum. Bu kitabın sonu da beni şoka soktu, asla beklemediğim bir son ile karşılaştım.
Kitap, Ahmet’in bir cinayet haberi alması ile başlıyor. Cinayet haberi üzerine bir gazeteci kız geliyor ve sürekli uyukluyor. Gerçekten sürekli uyukluyor. Ahmet’in ikiz kardeşi Mehmet’in hikayesini dinlemek için günlerce tanımadığı bir insanın evinde kalması ve hikayenin bir kısmını dinledikten sonra uyuklaması, hikayenin devamının ertesi güne kalması sanki kitabı uzatmak için bir çaba gibiydi. Bir değil iki değil bu davranışın tekrar etmesi okuma zevkini düşürüyordu. Aynı merakın daha fazlasını okurken yaşadım. Ben meraktan kitabı okurken gazeteci kızın uyuklaması sinir bozucuydu.
Son sayfaları okurken gülsem mi ağlasam mı bilemediğim bir ikilemin içerisinde kaldım. Aslında son bölümü ile kitap müthiş bir anlam kazanıyor. Zekice kurgulanmış, basit bir dil ile kaleme alınmış, akıcı olan bu kitabı okumanızı tavsiye ederim. Satırlar arasında bazı gerçekler ile yüzleşeceğinize eminim. Ayrıca kitabın sonunda 3 konuda ayrı ayrı şok yaşayacağınıza da eminim.
