"Ben kalbur altı bırakılandım. Yağmur yağdığında çaresizce yer altından kovulan salyangoz, insana benzemediğim için, insanlıktan dışlanan bir şeytandım. Birdim ben. İkincim yoktu. Dişlerim kendinden gümüş. Gözlerim ellerimde. Anası babası olmayandım ben. Saçlarım yoktu. Yüzüm pürüzsüz bir alev tabakası. İnsanların arasına çıkamayan korkak bir insancıktım. " Daha doğduğu andan itibaren lanetli sayılan bir yaratıktı o. Ailesinin ölüme terk ettiği. Ama yaşadı. O'nun yardımıyla, acı çekerek yaşadı ve büyüdü. Kin ve nefret dolu olarak büyüdü hem de. Gökyüzü delinmeşçesine yağan yağmurun altında arabasıyla evine giden bir kadın, sevgilisiyle konuşurken, mutlu kahkalar atıyor... Üç çocuk ; en küçüklerinin hışırtıya karşı tiki var. Hışırtı duyduğunda kaskatı kesilip, istemsiz kahkahalar atıyor. Çocukluk bu ya, yanındaki arkadaşları onunla dalga geçmek için tikini kullanıyor... Kasabanın en ünlü antika dükkanını soyan bir hırsız. Çaldıklarının içinde kahkaha atan bir bebekle polisten kaçıyor... Bir doğum günü partisi, alkol alıp eğlenen, mutlu, gülen, kahkahalarla gülen insanlar... Hepsi şimdi ölü... O güne kadar eşi benzeri görülmemiş bir asit ile vücutları yanmış, lime lime olmuş etleri, kalpleri yerinden sökülerek çıkarılıp alınmış. Kasabanın Polis Şefi Ahlas ve yardımcısı Selim ne kadar uğraşsalarda cinayetleri , katil ya da katilleri yakalamalarını sağlayacak en küçük bir ipucu bulamadılar. Nehir kenarındaki karanlık orman neyi, kimi saklıyordu. Vızıltı, hırıltı sesleri çıkararak yaklaşan bir ateş topu gibi yakıp geçen bu katil nasıl oluyordu da hiç bir iz bırakmadan ortadan kayboluyordu? Nefes kesici bir polisiye /gerilim. Okurken mideniz altüst olacak, öfkenize hakim olamayacaksınız. Tam bitti derken yeniden başlayan bir macera...

Wendigo - Gölgenin LanetiAli Taksim · Mahlas Yayınları · 024 okunma

·

80 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlkay Yurttaş Koşar