İSTİKBAR (KİBİRLE AZMA) KODAMANLARI
Kendini büyük görmeye Kur'an dilinde istikbar denmektedir. İsim ve fiil halinde 30 küsur yerde geçen istikbâr, kibir kökünden türemiş bir sözcüktür. İstikbâr, istiz'afın karşıtı olarak kullanılır. İstiz'afa uğratılanlar, istikbâr sergileyenlerin tasallut ve zulmüne maruz kalırlar.
Kendini büyük görmek ve bu görüşü azgınlık noktasına taşımak, Kur'an'ın nefret ettiği sapmalardan biridir. Bireysel olanı vardır, toplumsal olanı vardır. İstikbâr, teref yani servetle şımarma illetine tutulan kodamanlar zümresinin hastalıklarının en önde gelenidir. İstikbârın ilk mümessili olarak İblis gösterilmektedir. İblis "Âdem'e secde et!" emri karşısında isyan etmiş, "Ben Âdem'den üstünüm, ona secde etmem!" demişti. (Bakara, 34; Zümer, 59)
İstikbâr, büyüklük kuruntusudur, bir hastalıktır. Kur'an, kendine özgü üslubu içinde büyüklük kuruntusuyla gerçek büyüklüğü birbirinden ayırır. Sâd suresi 75. ayet İblis'e şu sorunun sorulduğunu bildiriyor: "İstikbâr mı gösteriyorsun, yoksa gerçekten yücelmiş olanlardan mısın?" Böylece İblis'in secde etmeyişinin bir büyüklük kuruntusu olduğu, gerçek bir büyüklükle ilgisi bulunmadığı anlatılmış oluyor.
Sayfa 331Kitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.