Yaban olmanın romantize edilemeyecek kadar zor yanları var."İnsanoğlu kendine yetmesini bilseydi,önemli bir sorunu çözümlemiş olurdu." diyor Edgü.Kendimize yetemediğimiz ve başkalarının da bize yetemediği öyle anlar geliyor ki bir dağ başında denizci oluyorsunuz aniden...
Sonra her şey azalmaya başlıyor,zaman çoğalıyor çoğalıyor çoğalıyor.Kendinizle arkadaş olmak zorunda olduğunuzu fark ediyorsunuz.Zamanın hızlı aktığı hallerde kendinizi fark edemediğinizden garip geliyor bu hâl.Sonra her şeyin o kadar da çok olmasına gerek olmadığını görüyorsunuz.Yetmek değil de yetinmek devreye giriyor.Sonu gelsin diye beklediğiniz bir yetinme süreci başlıyor.
"Ne olursa olsun,yaşamaya mecbursun."
