19. yüzyılın ortalarında Kürdistan halkının üçte biri göçebe aşiretlerden oluşuyordu. Toprağı ortaklaşa kullanıyorlardı ve bir yöneticinin koruması altındaydılar. Kürdistan'da aşiret klanlara (taife, bar, tira) bölünmekteydi, onlar da hoz, xel veya binemal'lara bölünmüşlerdi. Hem aşiretin önderi Beg'in hem de klan önderleri ağaların tam idari hukuki yetkileri vardı. Beg'in kararları kesindi fakat eşevin denilen 'ak sakallılar'ın bu kararlar üstünde büyük etkisi vardı. Beg öldüğünde en büyük oğlu yerini alırdı veya erkek
mirasçısı yoksa 'ak sakallılar' yeni bir önder seçerlerdi. Bir kadının aşiret şefi olduğu da bazı durumlarda görülmüştür. Davalara şef bakar, evliliklere o izin verirdi, vb. Aşiretin toprak ve yaylalarının sahibi olmamasına karşın önder daima primus inter pares'ti(eşitler arasında birinci) ve bazı ayrıcalıkları vardı; köylüler ona düzenli olarak tarımsal ürün ve yün armağan ederler.
Belge YayınlarıKitabı okudu
21 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.