Könlüm quşu, ey gül, səni şamü səhər istər,
Bülbül necə gülşəndə gülü tazə-tər istər.
Aşüftə qılıb könlümü zülfün kimi, getdin,
Məşuqə məgər aşiqini xuni-cigər istər?
Dur mahə bərabər, götür ol zülfünü üzdən,
Rüxsarımı görməkliyi şəmsü qəmər istər.
Ver izn, doyunca öpüm, ol ləli-ləbindən,
Könlüm quşu tuti kimi şəbdü şəkər istər.
Eşq atəşinə dözmədi Məcnun da mənimtək,
Bu mǝrǝkeyi-eşq, həqiqət, hünər istər!
Uymazdım onun eşqinə, bilsəydim əzəldən,
Biganələri məndən o gül bixəbər istər.
Gözlə, bu gözəl şerləri, Vahid, itirmə,
Səndən gələcək nəsl gözəl bir əsər istər.