Uzun zaman oldu bir şeyler yazmayalı tekrar burdayım . Ama bu sefer süslü cümleler kuramayacağım çünkü eteğimdeki taşları dökmek istiyorum birbirinden bağımsız cümleler kurabilirim çünkü bende daha çözmüş değilim bu halimi . Yorgunum . Hep olduğu gibi . Sen benim sol yanım değildin sağ yanımdın ikinci bi kalbimdin ve sen gidince organları iflas eden makineye bağlı bir hasta oldum . Yokluğunda hep anılara bağlıydım onlar tutuyordu beni ayakta. Ne bilim unutmak istemedim belki de istemediğimden değil de beceremeyişimdendir . Hep özledim seni . Her yerde. Mutlu bi haberi beklediğimde , karanlıktan korktuğumda , kendim seçtiğim yanlızlığımda , küçük bir çocuğun umutsuzluğunda , sevginin umudunda ..
Cümle kuramıyorum . Herkese konuşan şu dilim bi sende tutuluyor . Eskiden ruhumu teslim ettiğim o gökyüzü şimdi ruhumu bedenime hapsediyor . Ne yapmam gerektiği ne yapmamam gerektiğini bilmiyorum . Özlüyor muyum ? Çokk .. Gelmeli misin ? Hayır . Gelmeni istiyor muyum ? Evett . Mutlu olacak mıyız ? Hayır . Sahi yanlızca masallar mutlu sonla biterdi . Peki bizim sevgimiz masal gibi değil miydi ? Ki benimki hala öyle ama seninkinden eser yok .
Bayağı oldu yıldızların gökyüzünde süzülüşüne şahit olmayalı . Acaba evrenin bana bi mesajı mıydı ? Belkide seni dilerim diye koruyorlardı beni . Sende yıldızlar gibi benim gezegenimden kaybolduğundan beri her şey sessizleşti .
Gökyüzü hep konuşurdu benimle ama şimdi ..
Şarkılar konuşmuyorlar artık ben ise ,
Konuşurken susuyorum .
Şimdi olduğu gibi .
~ Y.M ~
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.