Dikkat! Bu kitap ufkunuzu açabilir, kafa yormadığınız konularda sizi düşüncelere boğabilir. Daha önce hiç insanlar arasındaki yerinizi düşündünüz mü? “Toplum” denen kavramın ne kadar içinde olduğunuzu? Nietzsche şunu der: “Kolay mı yaşamak istiyorsun? Sürüde kal ve sürü sevgisi uğruna kendini unut.” Sistem seni istemezse bir “Öteki” oluveriyorsun. Evsizler, sokak çocukları, kağıt toplayanlar ve benzerleri gibi. Okulun ilk günü bahçede yalnız olan birini tuhaf buluyorsan sürüsün. “Kendisi” olanları kınayan taraf, sürüseldir. Kendini arayan taraf Öteki’dir. Kitap 3 çocuğun travmatik hayatını özetleyerek başlıyor. Sonrasında öğreniyoruz Adem (yokluk anlamında), Matmazel ve Memduh olduklarını. Adem kariyerinde başarılı, yüz yirmi kilo ve iki metre iki santimlik boyuyla binlerce insana “başarılı” olmanın sırlarını anlatıyor, hakkında kitap yazıyor. Bir gün sahnede “kopuş” yaşıyor, herkesin gözü önünde dev adam ufalıp kayboluyor. Eşi, çocukları hepsi yok oluyor. Hastaneden felç tanısından sonra intihara kalkışıyor, kendisini ilk derin mavi sonra da dipsiz koyu suların bekleyeceğini düşünürken gördüğü şey leopar desen oluyor. Matmazel’le de yolu böyle kesişiyor. Gel git zaman, çok istekli olmasa da gazetede uç köşede gördüğü bir ilandan sonra psikolojik tedavi görmeye karar veriyor. Psikolojik sorunu olan psikolog mu olur? Olur. O an Memduh intihar etmeye çalışıyor. Öncelikle öteden beriden toparlama kurgular yerine böyle araştırmalara, somut verilerin yorumuna dayanan kitapları müthiş buluyorum. Kitapta bariz bir sistem eleştirisi var -eleştiri derken mutlaka hepimizin düşündüğü karşıt düşünceler- sayfa 123 ve 128 arası en beğendiğim kısımlar oldu. Günümüz modası “kişisel gelişim” kitapları yerine bu tür psikolojik romanları okumayı yeğlerim. Sürüdeki bir insanın Öteki olmasını, Öteki biriyken başkasını Öteki bulmayı ama en çok da yaşayarak intihar etmek üzerine düşündürdü bu kitap. Eftelya o yaşta aynı nedenden göçüp giden kızlarımız için bir ses olmuş. Adem de son anlarına dek susmadı, insanları çağırdı ve Memduh’un deyişiyle “grup terapisi” yaptı, zamanında sustuğu şeyleri böyle atmaya çalıştı içinden. Memduh’un yazdığı mektup da aşırı duygusaldı söylemeden edemeyeceğim. Zaten Adem ve Âdem diyaloglarına da çok gülmüştüm, kitaba renk katan karakterlerdendi. Deprem, toplum, sistem, engellilik, hayat kadınlığı ve zihinsel farklılıklarıyla çok yönlü bir kitap olduğunu düşünüyorum ve okurken çok keyif aldım. Yazarın elimde olan başka bir kitabını da hemen okuyacağım. **Ne tuhaf bir dünya ki yalnızca para kazanmak, mutlu olmak, başarılı olmak için vızır vızır çalışan milyonların arasında, delirmeden ölmek için dua edenler var…

ÖtekilerEmre Timur · Az Kitap · 2019299 okunma

··

82 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

melis