“Amelin tuz gibi az olsun, fakat edebin ekmeğin unu gibi çok olsun”
İnsanın kemâle eriştiren yolda ihtiyacı olan amel ve edebin,un ve tuz metaforu ile anlatılması amelin kıymetsizliği veya farzların terki gibi anlaşılmamalıdır.Zira amelin yokluğu değil azlığı söz konusu edilmiştir.Dolayısıyla hiçbir edep,ameli gereksiz kılmayacağı gibi hiçbir amel de edepsizliği meşru kılmaz.nafile amelin azlığına rağmen çok edebin kişinin seyrini hızlandıracağı anlaşılmaktadır.Amelin tuza, edebin una benzetilmesi şöyle de yorumlanabilir.Tuzsuz unla ekmek yapılabilir,karın doyurulabilir ancak bu halk nazarında makbul değildir. İnsanlar sadece zaruret ve hastalık hallerinde tuzsuz ekmek tercih ederler.Unsuz tuz ise tek başına insanı beslemez.Nitekim Hucurât Sûresi’nde Efendimiz (s.a.v.)’e karşı yapılacak bir edepsizliğin kişinin amellerini iptal edeceğine değinilir.Şu hâlde insanı ahlaksızlıktan ve kötülükten alıkoyan ibadet ile ibadetleri taçlandıran edebin bir arada bulunması hedeflenen ideal noktadır.
·
102 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.