En büyük gerçeklik ve gelişmeler, fikirlerin serbest ortaya konması ve fikir alışverişi ile meydana çıkar ve yükselir. Yüzde yüz doğru olduğunu iddia etmeyecek, kendisininkinden başka düşünüşlerde de gerçek olması ihtimâlini hesaplayacak olanların kuracakları rejime demokrasi derler. Çünkü kendi davanızda, karşınızdakinin davası kadar hata ve sevap olacağına inanınca pek tabii olarak tartışmaya razı olursunuz. O zaman bir itiraz karşısında kalınca: Acaba?!..dersiniz. Bu "Acaba?" yok mu, işte demokrasinin en değişmez simgesi budur. Bütün diktatörya rejimleri "Acabasızlar" rejimidirler.
Demokrasi, çoğunluğun egemenliği değildir. Zira çoğunluk gönül rızasıyla özgürlüğü tamamen ortadan kaldırıp, azınlığı esarete mahkûm edebilir. Demokrasi silahlar yerine kitapların, şiddet yerine kültürün etkinliğidir.
Gerçek demokrasi ancak cehaletin ortadan kaldırılmasıyla olur. Cehalet kaldırılmadıkça toplum yerinde kalıyor demektir; yerinde duran bir şey ise geriye gidiyor demektir. En büyük savaş cehalete karşı olan savaştır.
Şimdi insanlığı araştıranlara şunu sormak istiyorum: Temsil ve seçim, tek bir insan grubunun eline verilemeyecek kadar büyük bir güç değil midir?