“Dün Berlin'de geçirdigim Nisan ayının ilk pazar gününde artık bundan böyle acıları mutluluk olarak nitelendirmeye karar verdim. Yaşamımın en mutlu anlarında da aynı güçle acıyı duymadım mı. Ve acıların ötesinde bir beklenti vardi: Kendi dünyamın beklentisi. Kendi odamda içebileceğim sabah çayını beklentisi. Sinir hastanelerinin kantinlerinde, teneke çayı,, kendi odamda içmek istiyordum. Kimse senin kadar güzel, hiç kimse senin kadar canlı gitmedi ölüme.”
Sayfa 9Kitabı okudu
·
16 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.