Ben öyle sanmıyorum kendimi evlat. Pek de önemli sayıl- mam.
"Neden?"
"Etrafına bir bak. Her şey nasıl da akıp gidiyor. Sen, ben ol- masak da yarın güneş doğacak. Bu köydeki çiftçi kalkıp tar- lasına gidecek. Sonra gün geceye yenilecek, tekrar karanlık çökecek. Bütün bunlara bir müdahalemiz olacak mı? Biz olsak da olmasak da bu devam edecek. Yani sen de ben de bir şey değiliz. Aslında hepimiz aynıyız. Bir düşün senin benim gibi kaç milyar insan var. Sen gibi giyiniyor, ben gibi karnını doyu- ruyor, biz gibi uyuyup uyanıyor. Yani çok da değerli, önemli sayılmayız. Sadece kendimizi kaf dağında görürüz. Asıl değer- li olan zamanın döngüsünü, hayatı fark edenlerimiz. Yaratılış gayesini unutmayanlarımız. Şu bozkırın ortasında yetişen ağaç bizden daha değerlidir belki de.
Sayfa 117Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.