Platon’un ilk büyük metafizik terkibi böylece bir yandan Herakleitos’un “oluş” kuramını öte yandan Parmenides’in “varlık” veya Pythagoras’ın “sayı” kuramını birleştirmek üzere meydana gelmiştir. Bu iki zıt görüş Platon’da Sokrates’in tümel kavramlara yükselme metodu yardımıyla yaklaştırılmış ve varlığın iki manzarasını, akıl ve duyular âlemini, ideal ve görünüş varlığı ifade etmek üzere geniş bir terkip haline getirilmiştir.
Platon’a göre biz aslında idealar âleminden çıkmış olduğumuz halde, sonradan bu oluş dünyasının içine düşmüş bulunuyoruz. İnsanın özündeki ilahilik onun üstün varlığı hatırlaması için yetiyor. Biz bu özel hatırlama (réminiscence) yardımı ile asıl varlığımıza ait olan değişmez özleri, ideaları kendimizde canlandırabiliriz. İnsanın felsefe yapması bu sayede mümkün olur.