Oblomov tembelliği, üşengeçliği
değilde hayata karşı isteksizliği anlatıyor. Yaşama karşı bir isteksizlik, hevessizlik. Oblomov istediği hayatı yaşadı diye düşünüyorum. Herkes kendi istediği hayatı yaşamak ister bence onun istediği hayat buydu ve böyle yaşamak için direndi. Kimine göre "yaşamak mı bu?" diye sordurtabilecek türden ama onun için mutlu olmak yorulmamak, çaba sarfetmemekti. Ve okuyucusu ne kadar çok gıcık olsada ona (ben olmadım) ardından ağlayan nice karakter kaldı...
