İnsanlar ne çok konuşur! Alınlarındaki kırışıklarla... Dudaklarının kenarlarındaki kıvrımlarla... Şişen, genişleyen şah damarlarıyla... Çöken omuzları ya da dikleşen omurgalarıyla... En çok da susuşlarıyla, bakışlarıyla... Gözler ne kadar da gevezedir! İnsan ruhunun kapılarıdır onlar. O kapılardan içeri girmeyi bilenler, cenneti ve cehennemi görürler. Gözlerden ruhlara girip çıkmayı daha çocukken öğrendim ben...
Sayfa 186Kitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.