Ayfer Tunç’la tanıştığım ilk kitap. Yolcu olarak yaşamak isterken baba mirası otelin işletmecisinde hancı olan, ailesinin "reisi" olmak zorunda kalan Mürşit, gerçek dostluğu İstanbul'da bıraktığı hayaletlerden kaçarak Mürşit'in oteline sığınan Madenci'de buluyor. İki arkadaşın dünya ağrısı dostluklarını daha da pekiştiriyor.
-"Burada dünya ağrısını dindirecek bir yer var mı? Dünyada dünya ağrısını dindirecek bir yer var mı? Yok. Dünyanın kendisi ağrı."
Toplumun ahlak anlayışı ve ahlaksızlığı,sonucunun nereye varacağı belirsiz olaylar toplumda ve bireyde tramvalara neden olmaktadır. Maraş Olayları, Mürşit’in de Madenci’nin de vicdan ağrısıdır ve aslında unutmak diye bir şey yoktu, unuttuğunu sanmak vardır.
Mürşit hep iki karaktere dönüşmüştür. Aynı anda hep iki şey hisseder ve hep iki aradalık.. hiçbir duyguyu uzun süre yaşayamaz.. umutsuzluk denizinde boğulur durur. Tanımadığı , adını bile doğru düzgün bilmediği insanların hikayelerini dinler . insan neden sever başkalarının hikayelerini. Cevabı kitapta..
-Hikayeler insanı kendi kuyusundan çıkarır başkasının kuyusuna atar.
