·
Not rated
Herkes yalnızdır, ama kimileri vakit bulup dinleyemezler yalnızlıklarını
Pörsümüş kıyafeti, kül rengi yüzüyle eli cebinde gezen bir yalnızlık...
Farklı sınıflardan, farklı düşüncelere sahip, farklı hikayelerde koşturup pek bir yere yetişememiş birtakım insanların tek ortak noktası...
Eprimiş, bitap düşmüş yalnızlık...
Kimisinde yetişilememiş hayaller, kimisinde netice vermemiş çabalar, kimisinde hayata anlam verilememiş beyhude yaşamlar... Hepsi de mutluluğu ıskalamış, bir türlü tamamlanamamış...
Cumartesi yalnızlığı öyküleri bazı yerlerini kısmen beğensem bile çoğunlukla konuları bana hitap etmeyen, benden çok uzak ve bir türlü sevemediğim öykülerdi.
Kimi zaman "buradan sonrası güzel gibi, muhtemelen bu kitabı seveceğim" diye düşünedururken sonlara doğru vazgeçtim.
Neticede bazı cümlelerinden etkilenmiş, bir iki öyküsünde iç çekmiş olsam da bir an önce bitirmeye çabaladım hatta sonlara doğru hafakanlar geçirmek üzereydim ki bitti.
Cumartesi yalnızlığı, 
Selim İleri 'nin ilk okuduğum kitabıydı. Uzun süredir merak etmeme ve heyecanla başlamış olmama rağmen biraz hayal kırıklığına uğradım. Fakat belki başka bir zaman yazarın bir romanına şans verebilirim. Tabi biraz zaman geçtikten sonra..
·
166 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.