Otuzaltı
AÇÇ! AÇÇ! AÇÇ! diye haykırıyor yüzlerce mahkum.
Canımız yanmış gibi de�il,
Canımız yana yana
Haykırıyoruz sahnedeki kadına:
AÇÇ! AÇÇ! AÇÇ!
Bir koçbaşı gibi zorluyor duvarları çı�lı�ımız ...
Açız çünkü,
Açız. ..
Hem sade
O kadına
Ve kadınlara de�il.
Güneşe,
Yeşile,
Topra�a
Ve açık havaya açız,
Adam gibi çal ışmaya,
Insan gibi yaşamaya da aç ız...
Onun için de işte,
Sahnedeki kadınla de�il asıl,
Bu düzenin bazına ası lıyoruz,
AÇÇ! AÇÇ! AÇÇ! diye haykırıyoruz.
Kilitleri aç!
Kelepçeleri aç!
Demir kapıları aç!
AÇÇ! AÇÇ! AÇÇ! ..
Açız çünkü,
Açız. ..
Hem sade
Içerde değil!
Güneşe,
Yeşile,
Topraoa,
Açık havaya,
Adam gibi çal ışmaya,
Insan gibi yaşamaya
Sade içerde deOil,
Dışarda da açız...
Onun için de işte,
Sahnedeki kadına deOil asıl,
Bu düzenin bazına asılıyoruz,
AÇÇ! AÇ! AÇÇ! diye haykırıyoruz.
Bize okul,
Bize yol,
Bize fabrika aç!
AÇÇ! AÇÇ! AÇÇ!
Yine de nazlanıyor sahnedeki rakkas ...
Bu açmaza son çare,
Bi açık versin diye bakıyoruz,
Canımız yanmış gibi deOil,
Canımız yana yana haykırıyoruz:
AÇAMAZ! AÇAMAZ! AÇAMAZ! ..
Ama hAla anlamıyor ki düzenbaz,
Gönül hoşluOuyla o açmaısa eğer,
Fırladığımız gibi bu TARIH denen sahneye,
AÇÇ! dediklerimizi biz
Kendi ellerimizle açaca'az!..
Sayfa 107Kitabı okudu
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.