Birisi Halil'e sordu:
– Ey âlemi aydınlatan, neden Azrail’e can vermiyorsun?
Aşıklar, yolda canlarıyla başlarıyla oynarlar; sen neden canını gözetmektesin?
Halil dedi ki:
– Ben az önce can verecektim. Verecektim, ama araya Azrail girdi.
Halbuki ben ateşe atılırken Cebrail geldi:
– Ey Halil demişti, benden bir şey iste!
O zaman ben Cebrail’e bakmadım. Çünkü o, benim yolumu kesiyor, beni Allah’tan alıkoyuyordu.
Cebrail’e bile baş eğmemişken nasıl olur da şimdi Azrail’e can veririm? Allah’tan; “Canını feda et” sesini duymadıkça can vermem. Fakat o, can vermemi emrederse bütün can ülkesi yarım arpaya bile değmez bence.
O emretmedikçe iki âlemde de canımı, başka birisine teslim edemem...
Mantıku’t-Tayr’dan
·
66 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.