Gönderi
Yine önce sesli kitaptan dinleyip daha sonra kütüphaneme kattığım Sabahattin Ali’nin bir başka eserini sonunu bile bile okudum.
Talihsiz bir olay üzerine bölgenin kaymakamı tarafından evlatlık alınan Yusuf’un hikayesi başlar. Evlatlık alınmıştır alınmasına ama asla kendini oraya ait hissetmez. Gerek üvey annesinin tavırları, gerek üvey babasının işi sebebiyle yer değiştirmeleriyle bir türlü ısınamaz hayata ve kendisine karşı. Onu mutlu eden tek şey üvey kardeşi Muazzez’dir. Ardından yaşanan yürek burkan olaylarla Yusuf daha da içine kapanır, yolunda gitmez hiçbir şey. Daha ne kadar kötü olabillir dersiniz, o da olur. Sonu da başlangıcı gibi biter maalesef.
Beni bu romanda tutan şey hep Yusuf oluyor. Böyle Yusuf gibi insanlar bana hep çok ilginç gelmiştir. Sevincini, acısını, hırsını, gururunu hep içinde yaşarlar. Aklından neler geçtiğini asla bilemezsiniz. Konuşmaya çalışırsınız ama o izin vermediği sürece iletişim kuramazsanız, bir şey söylemeden ya da bir davranışta bulunmadan önce kırk kere düşünürsünüz. Sadece ama sadece kendini yakın hissettiği insana açar kendini. Zordur anlaşması ama bir kere o kilidi kırdıktan sonra ayrılmak istemezsiniz ondan.
Sadece kitaplarda değil, gerçek hayatta da vardır Kuyucaklı Yusuflar…
·
24 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.