Yaşam yalnızca kendisi ve dünya için ifade ettiği anlamla barışık insanları kabullenebiliyor. İnsan nasılsa onunla uzlaşmak zorunda; ayrıca bu davranışı için, kibirli ya da bencil veya kel ya da şişman olduğunu bilip bunu kabullendiği için, hayatın onu ödüllendirmeyeceğini ve yakasına bir madalya takılmayacağını bilmek zorundadır; evet, insan övgü veya ödül almayacağını bilmelidir. İşin sırrı buradadır. İnsan, karakterini, doğasını kabullenmek zorundadır; ne tecrübe ne de olgunluk insanın ayıbını, menfaatperestliğini ve açgözlülüğünü değiştirir. Özlemlerimizin dünya üzerinde tamamen karşılık bulamayacağını kabullenmemiz gerek. Sevdiklerimizin bizi sevmediğini ya da bizim umduğumuz gibi sevmediklerini kabullenmeliyiz.
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.