" Bekledim, bekledim, seni kaderimi beklercesine." Kadınlar sessizce sever, aşık olur , ayrılır ve unutur.. Belki de unutmak ister Ya da unutmaya çalışır. Ama bütünü böyle değildir. Kimisi o kadar sadıktır ki o yokken bile karşısındaymış gibi hareket eder ,onu düşününce yüzü kızarır ,bir hayali bile yeter bedenine ihtiyacı yoktur. Kalbindedir zaten o bile yeter ona, onunla bile avutabilir kendini.. Kitabı bitirdikten hemen sonra Kadın 'a çok kızmıştım . Daha fazla sahip çıkabilirdi belki bir ilişki kurabilir , kendini harap etmesine gerek yoktu. Belki belki dedim ... Ama sonra düşündüm bu kadın ailesine bile yük olmamak için ayrıldı evden. Daha öz ailesine karşı kendini yük gibi gören bir insan sevdiği adama karşı neden öyle bir şey hissetmesin. " Bağışla beni eğer kalbimi mürekkebine arada sırada bir damla acı da karışıyorsa." Kızdığımdan çok gurur da duydum ona karşı tek başına evladını büyütme cesaretini gösterdiği için. Ben kitabı çok sevdim size de tavsiye ederim herkesin kütüphanesinde bulunması gereken bir kitap iyi okumalar dilerim.

Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022226,6bin okunma

·

44 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

KÜBRA