İyi akşamlar sevgili okurlar :)
Leyla ile Mecnun
Yaklaşık 1 yıla yakındır bu kitap kitapligimin rafinda durup beni izliyordu. Her yeni başlangıçta bu sefer bu diyip sonra yok ya şimdi değil dedim ve bu güne kadar öteledim. Çoookkk pişmanım.
Daha önce kitap okurken ağladım, üzüldüm, sinirlendim, küfür bile etmisligim var hatta korktum bile ama ilk defa yüksek sesle güldüğümü görüyorum. İnanılmaz eğlenceli bir kitaptı. Bu kitabı okurken beni gören ve diziyi izleyen her arkadaşım "dizisini izlesene yaa " dedi. Ama ben tek bölümunu bile izlemedim bu dizinin. O yüzden mi bu kadar keyif aldım yoksa kitap gerçekten çok mu keyifli inanın bilmiyorum.
Karakterler o kadar şahsına münhasır ki her biri ayrı bir dünya.
Kitabın dili ve anlatım sekili o kadar yumuşak ki okurken karşılıklı sohbet ediyor gibisiniz. Erdal bakkalda çay içtim ben kitabı okurken. İsmail abi ile gemilere el salladım. Yavuz hırsızla araba teybi çaldım:) metin ve İskenderin kavgalarına şahit oldum. Yaniii demem o ki çok güzeldi.Kitabin bir çok yerinde Mantıksız olaylar silsilesi olabilir ama günümüzde akla mantığa sığan ne var ki canım?
Belki de artık ütopyalar da yaşamak lazım. Belki de folyoya sarılı taksilerle uzaya çıkmak lazım.
Aşk için bir kum tanesi olmak lazım ya da sevdiğin için uçurumun kenarından kendini rüzgara bırakmak lazım.
Unutma!
"Sonuçta yarım kalan her şey tamamlanmaya muhtaçtır."
Keyifli okumalar efendim...
