24.05.2023
“….
Zor zamanları sisli bir hava durumuna benzetebilirim.Böyle zamanlarda görüş açın çok daralır ve neredeyse önünü göremeyecek noktaya bile gelebilirsin.İşte hayatının böyle sisli zamanlarında yolunu kaybetmemek için günlük rutinler hayat kurtarıcıdır.En kötü günde bile,kendine bakmayı,dışarı çıkmayı ve seni seven insanlarla (bir kişi bile olsa) görüşmeyi ihmal etmemelisin.İçinden gelmeyebilir,bunları yaparken çok zorlanıyor da olabilirsin.Önemli değil,bu rutinler senin hayatının sisli döneminde tutunduğun kılavuz ip gibi olacaktır.
Biliyorum,bazen dayanamayacak gibi oluyorsun,sığmıyorsun bu dünyaya.Başta söylediğim gibi hiçbir şey olmamış gibi bir hale gelmek mümkün değil.Ama daha iyi hissetmek mümkün.Şunu da unutma,iyi ya da kötü her şey sıradanlığa doğru akıyor bu dünyada.Her şeyin bir süre sonra etkisi geçiyor,eskisi kadar acıtmıyor.Çünkü alışıyor insan.Burada bahsettiğim teknikleri uygularsan,hayatına,kendine ve geçmişine farklı bakman konusunda yardımcı olacaktır.Ama mucize beklememeni öneririm;insanın kendini değiştirmesi,iki adım ileri ,bir adım geri şeklinde ilerliyor.Sabırlı olmalı ve yoluna devam etmelisin.
Victor Frankl kitabında şahit olduğu bir olayı anlatır.Bu olayı seninle paylaşmak istiyorum:
''Bir keresinde, geleceğe inancın yitirilişiyle bu tehlikeli pes ediş arasında yakın ilişkiye dair dramatik bir olaya tanık oldum. Oldukça ünlü bir besteci ve libretto yazarı olan kıdemli blok muhafızımız F, bir gün bana şunları söyledi: 'Sana bir şey anlatmak istiyorum, Doktor. Garip bir rüya gördüm. Rüyamda bir ses, bir şey isteyebileceğimi, bilmek istediğim şeyi söylemin yeterli olduğunu, ne sorarsam sorayım yanıt verebileceğini söyledi. Ne sordum dersin? Savaşın benim için ne zaman biteceğini sordum. Ne dediğimi anlıyor musun? Benim için! Kampımızın ne zaman özgürlüğe kavuşacağını, acılarımızın ne zaman biteceğini bilmek istemedim.'
'Peki, bu rüyayı ne zaman gördün?' diye sordum. '1945 Şubat’ında.' diye yanıtladı. Rüyayı anlattığında Mart başlarıydı. 'Rüyandaki ses ne dedi?' , '30 Mart.' diye fısıldadı saklamak istercesine.
F. ,bu rüyayı bana anlattığında hala umut doluydu ve rüyadaki sesin doğru çıkacağına inanıyordu. Ama vaat edilen gün yaklaştıkça, kampa ulaşan savaş haberleri, o gün özgür olmamızın pek de olası olmadığını gösteriyordu. 29 Mart günü F. ,ansızın hastalandı ve ateşi çok yükseldi. Kehanetinin, savaşın ve acıların kendisi için biteceğini söylediği 30 Mart günü hezeyana girdi ve bilincini yitirdi. 31 Mart günü ölmüştü. Dışarıdan bakıldığında ölüm nedeni tifüstü.''
Bana birisi. ''İnsan ne ile yaşar?'' diye sorsaydı cevabım şu olurdu:
''Ne ile yaşayacağını bilemem ama ne olmadan yaşayamayacağını söyleyebilirim: Umut!''
Nietzsche der ki, ''Bir nedeni olan,her nasıla katlanır.''
Sayfa 234 - İnkılap 93.Yıl
·
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.