Emil Michel Cioran... Kimse bu adamın yaptığı kadar büyük bir yıkım oluşturmadı üstümde. Bir aşk ve nefret ilişkisi yaşıyoruz. Vücuduma sözlerinin dövmesini yaptırdığım yazarlar var. Cioran onlardan biri değil. Çünkü ben Cioran'dan korkuyorum.
Çok tanrılı dönemde insanların yollarını daha kolay bulduğunu ben de düşünüyorum. Tek tanrılı dinlerle yolumuzu kaybettik bence de ama bunları Cioran söyleyince içimde bir telaş, bir endişe oluşuyor.
Ve intihar. Korkmuyorum bir gün intihar fikrinin zihnime yerleşmesinden ama Cioran sanki bir silah doldurup elime vermiş ve başımda sonumun nasıl geleceğini bekliyormuş gibi her sözcüğü ile.
Korkmuyorsanız okuyun bu kitabı.
