(spoiler içeriyor biraz)
İlk iki kitaba kıyasla bu kitap çok daha sıkıcı diyebilirim. Bunun birkaç sebebi var tabi. İlk olarak her ne kadar Joe'nun sürekli birilerini kovalayıp etrafındakileri öldürerek avına ulaşma çabasının monotonluğa ulaşmasından sıkılmış olsam da kitabın başında Joe'nun "artık yeni bir hayat kuruyorum" düşüncesi oldukça saçma geldi. Bu adam sapık, bu adam deli, düzelmek istese de düzelemez ve bu dediğim de zaten kitabın devamında kanıtlanıyor. Kendine çeki düzen verebilmek için ufak bir adaya taşınıyor ama bir bakmışsınız ki yeni bir av bulmuş kendine. Aslına bakarsanız onun için av demek başlarda yanlış olur çünkü unutmayın, Joe yeni bir hayat kuruyor. Ama sorun da bu işte, kuramıyor. İlk iki kitapta ne olduysa bunda da aynısı oluyor. Yeni karakterler var çünkü JOE YİNE TAŞINDI ama olaylar yine aynı şekilde ilerliyor, Joe eski düşüncelerine geri dönüyor. Ve kimse de demiyor ki bu adam bir işler çeviriyor. Hayır yani gerçekten bir adadaki insanların HEPSİ de beyin yoksunu olamaz. Karakterlerin hayatına son veren kişi Joe olmasaydı ben olacaktım. Kitabın bu yönünü de beğendim mi beğenmedim mi bilemiyorum açıkçası, Joe tarafından anlatıldığı için diğer karakterlerin açıklamalarına inanmakta zorlanıyor insan. Son olarak da kitabın içindeki olayların tahmin edilebilir olması sıktı beni. Son otuz sayfaya gelene kadar sadece bitirmiş olmak için okudum, sonrası beklemediğim şekilde heyecanlı gelişti ama bu heyecana ulaşmak için kitabın büyük oranında sıkılmış olmak moralimi bozdu. Dördüncü kitap çıkmalı mı, bence hayır. Çıksa okur muyum, muhtemelen yine hayır. 
İkimiz 
Caroline Kepnes
·
193 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.