Victor Hugo’nun Sefiller romanının hiç şüphesiz insanı etkileyen yerlerinden biri;
Başrol karekteri Jean Valjean ile piskopos arasında geçen olaydır.
Kahramanımız bir ekmek çalmakla başlayıp, beşten 19 yıla çıkan zindan hayatının ardından, hapisten çıkınca herkes tarafından dışlanır.
Fakat bir piskopos ona babalık eder, evine alır. Kahramanımız piskoposun bu iyiliği karşısında evdeki gümüş eşyaları çalarak kaçar.
Çalar çalmasına da kısa sürede yakalanır.
Fakat piskopos ondan şikayetçi olmaz. Hatta 2 adet değerli şamdan hediye eder. Bunları satıp, iyi adam olmak için kullanmasını ister.
Böylece kahramanımızın iç dünyasındaki kötülerle iyilerin savaşı, iyilerin zaferiyle bir devrime öncülük eder.
Toplumun sorunlarını sade bir dille tüm boyutlarıyla irdeleyen Victor Hugo’nun kahramanı, son nefesini verdiğinde başucunda Piskoposun hediye ettiği Şamdanların oluşu, her devrimcinin seveceği güzel bir finaldir.
*****
-Bu ikilemlerden veya çift karekterlerden biri de İslam tarihinde kendinden çok söz ettiren Abbasi halifesi HARUN REŞİT’tir.
Minbere çıktığında bazen kıyamet alametlerine geldiğinde dakikalarca ağlarmış. Kendisine nasihat etmesi için gittiği alimlerin nasihatını dinlerken ağlamaktan bayıldığı bile nakledilir. Bazı tarih yazarları kanlı ellerine bakmadan, onu bir ermiş, bir evliya görürler.
Oysa aynı Harun minberden inince bir zalime, hayasıza ve katile dönüşürdü.
-Hareminde 2 bin keniz vardı. Bunların 300 tanesi onu eğlendiren dansöz ve şarabına lezzet katan şarkıcılardı.
Zindanları muttaki ve suçsuz insanlarla doluydu. Onlardan biri de İmam Musa Kazım (a.s) idi. Zindanda da İmamı (a.s) zehirleterek şehit ettirdi.
Bazıları böyledir işte, TATHİR ayeti okununca ağla…sonra da bu ayetin bariz mistakı İmam Musa Kazım’a (a.s) ve takipçilerine her türlü zulmü yapmaktan geri durma. Sonra da evliya ol, kutsan..!!!
Bu da bizim sefilimiz HARUN..
-Bırakın kıyamları ki oradaki katliamlar diz boyu, hatta kendisine eleştiriye dahi bizim bu sefil tahammül edemezdi.
Zindanları İmam Musa Kazım’ın haksız yere zindana atıldığını söylemekten başka suçu olmayan insanlarla doluydu
-Hugo’nun sefilleri kötülüklerle başlar, iyi bir sonla biter. Bizim sefiller iyiyle başlar, sonu hüsranla biter
-Hugo’nun sefilleri garibanlardır, bizim sefiller zengin diktatörler, krallar…
-Hugo’nun sefilleri bir şamdanı bir ömür koruyan ve kendini hep borçlu hisseden vefakarlardır. Bizim sefiller, adanmış bir ömre, bir şamdan kadar değer vermeyen ve hep alacaklı olan cefakarlardır
Kabul eder miydi bilmem ama, Yaşasaydı Hugo’ya bir de bizim sefilleri yazmasını isterdim.
Çift kişilikli, şımarık, ahlaksız ve zalim iken, evliya olmayı başaran SEFİLLERİ…
Onurşan Rahmani
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.