Yürüt beni Rabbim!
Yaşamak denen bu acayip seyrüseferde kalbimizdeki deniz içine yaprakların, çerçöpün düştüğü, sararmış kesif bir su birikintisine dönüyor bazı zamanlar. Bulanıklaşıyor, akıp gitmiyor, kendini tekrar ediyor durmadan. İşte o vakitlerde denize doğru bir gedik açmak icap ediyor, berraklaşmak, Çürümemek, deryadil olmak için.
Deryadil. Ne güzel bir eşik, aşabilene. "Sadr-1 bahr et" diye buyurmuş İsmet Garibullah Hazretleri. Fincan darlığında bir gönül, sahibine ancak iztirap oluyor zîrâ. Düşünüyorum, başım çatlayana kadar, sabahın ilk ışıklarına kadar, düşünüyorum bunca zaman beni üzen, kahreden tavırları, sözleri, bakışları...
Çoğunlukla içinde depelenip durduğum, çıkamadığım çukur aynı. Aynı hikayeyi dönüp dönüp başa sarmışım sanki.
Zaman, mekan, insanlar değişmiş lakin ne önemi var ben aynı kalmışım. İçimde çürüyen kelimelerden kalbimdeki deniz yosun tutmuş, içinde hayat emaresi kalmamış...
Gemiler geçmiyor üzerinden. Sefer der vatan.... ruhum bana bu kelimeyi fısıldıyor sanki, böyle zamanlarda..
Bir yolculuğa çıkmalıyım, tek bir adım bile atmadan.İçime yürümeliyim saatler boyu. Hakikatte kimim ben, beni
tekâmül eşiğine vardırmayanı bulmalıyım, kendi sesimi bulmalıyım, şahsiyetimi zedeleyen çürük tuğlaları atmalıyım,onu sarsılmaz fikirlerden, yollardan, düşlerden taşlarla
yeniden inşa etmeliyim, döndüğümde kendimi bıraktığım yerde bulmamalıyım.
Ruhum bunu istiyor benden, bütün bu olanlar bu yüzden. "Şahsı kötü bir kimse, nereye sefer ederse etsin, kötü çirkin vasıflar ondan gitmez. Bu sıfatların ondan gitmesi, ancak sefer der vatan ile mümkündür." diye buyurmuş Abdülhakim Arvâsî Hazretleri.
Kalbimde bir niyaz şimdi; "Bu yürümelerim kendimi bilmek için, kendimi bilmek de seni
bilmek için Rabbim. Bütün bunlar, bu yollar nihayetinde sana varmak için. Ya Hâdi, avâre bir katreyim, ummanlarına kavuştur." Vesselâm.
·
413 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.