Rojbaş
Bir bahar akşamı kursağında kaldıysa hevesin, incindinse en dirençli yerinden, hırsıza kilit dayanmadıysa ve heba olduysa emeklerin, düşlerinin kırıkları kıymık gibi batıyorsa kalbine, dibi görünen bir rakı şişesi, mürekkebi kurumuş bir dolma kalem, kökü çürümüş bir çiçeğin saksısı gibi işe yaramaz, mühürsüz bir zarf kadar tanımsız kalakaldıysan bir bahar akşamı, kapıyı aç! Bulutlar girsin!
Mevsimidir; hayat fışkırır baharın damarlarından.
Bir avuç çağla badem taşı cebinde.
Bir bebeği kokla.
Bir çocuğu güldür.
Bir yaşlıyı sevindir.
Bir dostun neşesine ortak ol, bir yabancının derdine derman.
Bir kitabı otobüste unut, senden sonrakine armağan.
Birine sımsıkı sarıl.
Cam kenarına ekmek kırıntısı koy.
Uçurtma yapmayı öğren.
Islık çal.
Küfür et, ağzında açan bir çiçek gibi.
Aşk mektubu yaz.
Isırarak elma ye.
Bir tribün marşını ezbere söyle.
Kırkikindilerin hakkını ver, şemsiyeni evde unut.
Denizleri düşün.
Taşı çatlatan sabır değil, umuttur;
Umudunu çalanlara “yürü bre hızır paşa” de.
Birkaç dost bul, halaya dur.
Nasıl yenildim deme.
Ne öğrendim de.
Kalbine güneşi asanlardan ol.
Tükenme!
Evrim Kuran
·
535 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.