Vedat Milor , bana göre hayata bakışı ve bunu ifade ediş şekli ile fenomen bir isim. Bu kitap, Milör’ün kısaca aile köklerini, gastronomi yolculuğunu ve nihayet bu yolculuktan çıkarımlarını söyleşi ve köşe yazılarından oluşan güzel bir derlemeyle okuyucuya aktarıyor. Kitabın ana fikri: referans noktası. Milör’ün kendi referans noktalarını oluştururken farklı ülkelerden, farklı ekollerinden beslenmesi, böylece gastronomik tabulardan arınması; aksi halde içine düşülen durum için: “Bildiğimiz koku ve denediğimiz yemeklerin sınırlı olması. Dolayısıyla mukayese için gerekli olan referans noktalarının oluşmasının zorluğu.” İfadesini kullanıyor.
Milör, sevdiği için değil de köşeyi dönmek için iş yapan lokantacıyı da, kaliteyi talep etmeyen sırf mekanda görünmek için orada olan müşteri kitlesini de ölçülü şekilde eleştirerek adeta “bir nalına bir mıhına” vuruyor: “Sabırsız müşteriyle işini yalapşap yapan lokantacı madalyonun iki yüzü gibi, birbirlerini tamamlıyorlar ama olan hem Türk mutfağına hem damak zevki olan müşteriye oluyor.”
Elbette kör eleştiri değil yapıcı eleştirilerle türk mutfağı, yeni gastronomi trendleri, talepkâr müşteri olgularına da değiniyor köşe yazılarında.
Bence çok güzel bir derleme.
Hesap Lütfen!, daha hayata dair bir söyleşi iken bu kitap daha gastronomi ağırlıklı olmuş. ilk kitap ile Milör’ün muhabbetinin Tadı Damağımızda kalmıştı.
