Kendi edimlerinin sonucunda acı çeken bir toplumun, mutluluğu elde etmek için Versailles antlaşmasında olduğu gibi başka birini cezalandıran bir politik düşünceye sahip olması sonucu her defasında farklı bir “günah keçisi” arama isteği ne kadar absürt ise püritenlerin, başka insanların zararlılığı olmayan edimlerini salt Tanrı’yı kızdırdığı için cezalandırmaları da bir o kadar absürttür.