Kitabın seveni kadar sevmeyeni de çok. Ben ortada bir yerdeyim. Karakterlerin birbirleriyle iletişimleri bana çok sahici geldi, sanki iki sevgili ve bir aile tam da böyle iletişim kurar gibi. Bu sahiciliği sevdim, Salinger'ın iyi bir gözlemci olduğunu düşünüyorum. Aynı zamanda betimlemeler de çok güzeldi, mekanları tasavvur edebilmeme yardımcı oldu. Ancak karakterleri çok yüzeysel tanımamız beni hayal kırıklığına uğrattı. Daha uzun bir roman olmasını ve karakterleri daha iyi tanıyabilmeyi, günlük hayatlarını okuyabilmeyi isterdim ama bu da kitabın ruhuna ters düşerdi sanırım. Yazarın vermek istediği mesajın ne olduğundan da emin değilim, kitabı bitirdim ama bu diyaloglar bize ne anlatmak istedi tam olarak kavradığımı söyleyemem.