Yazarların yazım hayatına ve edebiyata bakışlarını okumak bir yazar olarak beni farklı doyum noktalarına taşıyor. Ortak dertlerin yankısını duyduğumda kaygılarımı bastırıp devam etmem kolaylaşıyor. İlham aldığım başarı hikayesi figüründen çok yazarların yazma dürtüsüyle nasıl başa çıktıklarını keşfetmeyi seviyorum. Dünyaya kendilerini açtıklarında nasıl hissettiklerini merak ediyorum. Ben savunmasız bir halde olduğumu düşünmüştüm, eserinizi her türlü eleştiriye açtığınız bu döngü aslında insanın ruhunun bir kısmını çıplak bırakmasıyla eş bir durum yaratıyor. Nitekim gelen eleştirilere kırılıp dökülmek yerine nasıl dönüşebilirimi sorgulayarak devam etmeyi seçtim. Haşin bir okur olduğum için bana gelen yanıtları kabul etmek makul geldi. https://1000kitap.com/inceleme-paylas?kitapId=12567 Neden detaylı bir giriş yaptığımı açıklamaya yukarıdaki incelememle başlayalım... Damızlık Kızın Öyküsü'nü okuduğumda Margaret Atwood hakkında sert bir değerlendirme yazmıştım. Kırıldığımı ve yeni bir şey sunmadığı için yazara kızdığımı hatırlıyorum. Önyargıma rağmen bu kitabı almamın sebebi bahsi geçen merak duygumdu. İyi ki almışım çünkü yazarı yanlış değerlendirdiğimi gördüm. Üstten bir bakış açısıyla kadınlar hakkında yazdıklarının kendi toplumundan aykırı kaldığını düşünmüş ve sinirlenmiştim. Üzerine tek bir araştırma yapmamak da benim talihsizliğim olmuş. Margaret Atwood'un gayet nazik ve açıklayıcı bir tutumla çocukluğundan bugününe nasıl yazdığını nelerle mücadele ettiğini anlatan Ölülerle Uzlaşmak metni beni utanmaya ve ona saygı duymaya sevk etti. İnsanları aynı çileleri çekmedikleri için suçlamak yerine önce yaşadıklarını öğrenmek gerekliliğini özeleştiri olarak bırakıp devam edelim. * "Kültürümüz tamamen -tıpkı daha önceki pek çok kültür gibi- gösterip elletmeme ve yüksek bir duvar örme ilkesine dayalı gibiydi." Atwood * Ölülerle Uzlaşmak sizlere yazmanın püf noktalarını sunma gayesiyle oluşturulmuş bir yazı değil. Aksine bu serüvende sıkı bir okurun yazma sürecinde karşılaştıkları, hissetmiş olabilecekleri ve yazar olmayı sorguladığı fikir paylaşımını okuyorsunuz. Yazar özel biri midir? Bütün yazarlar neden çifttir? Gizli bir kimlikten taşanları mı okuyoruz? Paradoks nerede başlar? * "Bu sayfayı hangimiz yazdık bilmiyorum." Borges * Kitaba dair birçok notum mevcut fakat çoğu aslında yazarın size cevap sunmak yerine sorular sormasıyla ilintili bir durumdan doğdu. Neden yazdığımı, yazmak için beni neyin ateşlediğini açıklamak mümkün değil. Atwood da aslında bunu söylüyor. Herkesin kendisine ait sebepleri var. Sanatını icra etmenin herkes için aynı tutkuda birleşmediğini tekrar görüyorsunuz. Ardından sonsuz bir üçgenin arasında kalıyorsunuz. İletişim kanalımız yazar - okur - aracı kitap. Sizden taşanlar basım sürecini tamamlayana kadar bambaşka bir insana dönüşüyorsunuz. Okur onu yıllar yıllar sonra okuduğunda aracı kitap değişmemiş gözükse de tüm yapı başkalaşmış toplum değişmiş oluyor. Burada yukarıdaki özeleştiriye göz kırpıyorum, yanlış anlaşılma potansiyelimiz hep baki. Özetle konumuz yazmaya dair çok fazla noktaya başka yazarlardan atıflarla devam ediyor. Atwood'un sıkı bir okur olduğuna inandığımı da belirtmeden geçemeyeceğim. Yazmanın ikircikli halleri, sürekli sorgulanan dinamikleri ve değişmeyen tuhaflığıyla çıkılan bu yolculuk yazarların ve yazar adaylarının kendilerini sorgulamaları için doğru soruları soruyor. Sunduğu tek bir cevap değil size ait olanı bulduran öneri ve yeni sorular. Yazarımızla barışma kitabım olduğu için mutluyum.

Ölülerle UzlaşmakMargaret Atwood · Doğan Kitap · 202140 okunma

·

106 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ezgi Özbek Şenel