‘’Süphan dağının eteği, eteği güller biteyi. Aney can kurbanın olur yarın balı ben peteği. ‘’
Bulunca kaybediyorum
Arayınca buluyorum hemen
Ben küçükken her şeyi yolumun üzerinde sanıyor-dum
Ceplerimde toplamak canımın isteğine bağlı bir şeydi.
Bu sevdaya ilk düşmeden önceydi.
Sonra sevda sonra ayrılık sonra işsizlik hayat böy-leymiş dedim öğren sen de artık.
Yaşımın boyumun arttığı seneler süren bir serü-venle geldi hayat.
Nihayetinde bende yetişkin bir çocuk oldum.
Eller üstünde tutulduğum yaşların da sonuna gel-dim.
Yar gözünün içine bakamadan geçtiğimiz günler de gördüm.
Sabahaların filizinde kuş pislikleriyle sevinçlerimin uçup gittiği sabahlar gördüm.
Yine de gülümseyip yürüdüp işe eve doğru.
Korkuyor muydum
Aradığıma değecek bir şey yok önümde
Kaçıp geldiğim şehirlerden biliyorum
Kurtulduğum insanların yüzlerinden biliyorum
Yeni gördüklerime şöyle bir bakıp diyorum
Görmek istediğim şey bunlar da değil.
Ne hayattan anlıyorsunuz siz ne aşktan
Yaşamak elle tutulur gözle görülür bir şey değil
Kaldı ki sizde bu bile yok.
Yemek içmek toprak alıp satmak böbürlenerek ko-nuşmaktan başka ne bilirsiniz siz.
Benim kadrimi sizin kızlarınız bilemez.
İstediğim belki dağda belki ıssız bir ovada
Cinlerin perilerinin düğünlerinin yapıldığı bir yerde..belki onlar cinsinde.
Ben bu dünyada aradığımdan da vazgeçtim.
İnsan olduğuma utanırım.
Gideceğim buradan gideceğim.
Bu geçtiğim illerden de gideceğim.
Dolanan yollardan sallanan köprülerden yıkılmayı bekleyen evlerden geçeceğim.
Yüreğime su serpecek bir güzel görürsem arkam-dan
Onun için de yürüyeceğim.
Topal osmanın sağlam bacağından alacağım kuv-veti
Kör ismaili gören gözünde alacağım ışığımı
Ve gayreti sevgilim ben bu kadar gücü kuvveti
Kimden nereden bulacağım.
İkindiyi okuyan bir cami bulsam yol üstünde gidip yüzümü yıkayacağım.
Çok terlemiş gördüm kendimi
Böyle görürse elbet kimse beğenmez.
Yüzümün beyazıyla bir bakmadım ki kimselere
Baksaydım da elbet sonuç değişmez
Bendeki iflah olmaz bir hayal umut.
Değişmez değişmeyecek bir kırıklar yıkımlar üs-tüne kurulu bir köy sofası.
Ben terbiyemi anamdan babamdan aldım.
Köy çocuklarından öğrendiğim bir küfürle boza-mam
Senin ananı avradını diye sövemem kimseye
Geleceksen hemen gel.
Beni bir kavganın ortasından çekip al
Bu benim de ya da durun yapmayın o benim arka-daşım sadece.
Gönülde imkan aranmaz
Dayanırım dayanıyorum ki
Durmadan yürüyorum.
Tabanlarım yoruluyor içim hafifliyor biliyor mu-sun
Bir kere seni düşünmeye başladım mı
Köy köy kasaba kasaba
Bir çerçi arabasında
Çocuk gibi Gülümseyip karşılığında umutlar alı-yorum.
Pencereye çıkan köylü kızları
Yüreğimin içini nereden bilsin benim
Şiir yazdığımı da bilmez onlar
Koynuna girip sevilecekleri bir toprak ağası bekler.
İlk günkü gibi değil hiç bir şey.
Ne kızlar kız
Ne kadınlar kadın
Ne çocuklar çocuk
Hayat yaşamak gibi bir şey ama her yanında ölüm.
Ben yaralı kurtulmuş yürüyorum
Köy köy kasaba kasaba
eskiler mandallar
heyecanlar kayıplar
yer tutar zembilimde.
..
·
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.