Hayır birini çok sevmenin bedeli, enkazın üstüne yeni bir şehir inşa etmektir hem de en görkemlisinden etrafına sağlam bir sur çekip gelip geçeni oraya giremeyeceğine inandirmaktır. Taa ki kibrin eli kapıyı açıncaya dek.. içeri giren kişi üstteki ihtişamı kabullenir ve her zaman olduğu gibi o şehrinde kutsalı ve elbette bir melodisi vardır.. nihayetinde bin birinci devir gelir ve gelen senin gerçek sahibindir, kandırmaya çalışsan da olmaz çünkü senin gerçeğin altını üstünü bilir, bildiğinden fazlasını bilmek ister ve bu süreç, sevginin en berbat temsili papatya yaprağı koparılmasına benzer, daha en başta güzel olanı, değersiz bir söze heba etmek gibi denebilir.