“Ne güzel olurdu… Geçse karşıma, her şeyi anlatsa; kendi kızından başlasa mesela. Günah çıkarsa… Yalvarsa yardım et, diye.” iç geçirdi. “Ben de sır bırakmadan her şeyimi anlatsam, hayatın içinde ikimizin arasında gizli saklı hiçbir şey olmasa. El ele versek; birbirimize nefret edeceğimiz, utanacağımız, duymaktan korkacağımız, kendimize bile asla itiraf edemeyeceğimiz her şeyi anlatsak… Kalbimizin tüm odalarını açsak. Işığımız ile aydınlatsak. Sırlarımızı, acılarımızı saklandıkları yerlerden bulup; kazıyıp sıyırsak. Çırılçıplak kalsak… Ama olmuyor; hayallerim gerçek anlara dönüşmüyor. Sahte benlikler, sahte yüzler ile kendi hapishanemi kuruyorum. Tüm duygular, acı gerçekler ve anılar, bu hapishanenin duvarlarını aşamıyor. ‘Adaletin borcu var bana,’ desem de, o adalet hep ödeşmekten, yaptıklarının kefaretini ödemekten kaçıyor. Belki şimdi ya da az sonra, bu derin umut dolu gecede bir meşale yakacak. Alacak karamsarlığımı; yanıltacak beni. Parmaklarımın arasında bitmek üzere olan sigarayı alıp söndürecek. Önce kendisinin sonra da benim maskemi fırlatıp atacak. Ellerimi elleri saracak… Ve diyecek ki; ‘Gerçekler yarayı kapatmaz, biliyorum. Ama pansuman eder.”

GörüldüArif Bilgili · Yazardan Kitaplar · 20238 okunma

··1 alıntı·

49,6bin görüntüleme

Yakup Özel

@Gidemedimki ·

03 Haziran 2023 10:03

Sizin ana fikrinize uyarlayarak bir deneme yazdım, umarın beğenirsiniz! Bunlar kırık bir kalbin ay ışıgında içindekilerin görünür olmasından yansıyan kelimeler… Kırık,yorgun,mahsun kalplerin çıglıgı… Biliyor herkes çözümü… Bilmezden geliyor… Bir başkasının ellerini ellerinin arasına,kalbini kalplerin içine alıvermesiyle çözülebilecegini düşünüyorlar… Düşünüyoruz… Çözüm aslında önümüzde duruyor: Allah için kırık bir kalbi onarmak çok kolaydır…Yeterki tüm kırık parçaları ona verelim… Hep sönmüş görünen ama içi ateş dolu yanardaglar degil miyiz?!! Kraterleri kül ve taşlarla tıkanmış… Tonlarca taş ve külün altındaki ateşleriz… Ateşimizi görsünler,sıcaklıgımızı hissetsinler,yakışımızdan korksunlar istiyor.. Üzerimizdeki tonlarca toprak kül ve donmuş magma artıklarını birileri temizlesin,diliyoruz! Bizi açıga çıkarsın dilegi bu, “gerçekler yaralarımızı kapatmaz,biliyorum.Ama pansuman eder!” Sözleri… Bir kitap var insanların roman okurken OKUMAYI UNUTTUKLARI… Diyor ki: Ey gönlü kırık mahsun insanlar! Kraterdeki tonlarca tıkacı başkalarının yardımı olmadan halledebilirsiniz… İçinizdeki ateşi benimle birlikte “harlayın” Ateş siz olun! Üstünüzdeki taşı topragı eritin… Akar giderler yücelerden aşagı sizinle birlikte önünüzden… Karşılaştıgınız her şey sizde yanar kurtulur benliklerinden ateş olurlar birlikte akarsınız… Tâ ki denize,ovaya kadar… Orada güneş hava su çiçek tohumları ve tüm yaratılmışlar huzur içindedir… Ve sizi bekler… Artık sönme vaktidir ateşlerin. Tabelada Tövbe edenler yeni bir hayata sıfırdan başlarlar yazar! Artık kimsenin kimseye anlatacagı sıkıntısı yoktur… Esenlikler ülkesine hoş geldiniz!

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Arif Bilgili / Yazar Menajeri