Schmerzlich Schön ne demek bilmezdim ben. Something Else ise biraz aşinaydım. Güldüm, coştum, ağladım, yandım, ezildim, eridim hepsini öğrendim. Zaman ile yavaş yavaş unutulur sandım. Zaman ile yavaş yavaş arttın içimde. Ezberledim ne kadar güzel güldüğünü, baktığını, dokunduğunu ezberledim.
Gün geçmiyor ki insan yeni bir şey öğrenmesin. Dünkü ben değilim. Bir hafta önceki değilim. Daha öncesi hiç ben olmamışım. Öğrenmeye devam ediyorum. Yeni kelimeler yeni cümleler de öğrenmeliyim anlatabilmek için içimdekini ve anlaşabilmek için dışımdakiler tarafından. Ya da hiç önemi yok anlaşılır olmanın. Neden anlaşılma onaylanma ihtiyacı duymalıymışım ki. Ben istiyorum ben. Kim ne der. Kimin önemi var ki artık. Ben dahil hiçkimsenin. Biz önemliyiz.
Yeniden… Kalbime perçinlendi bu acı. Halbuki bu kelimenin anlamı iki gönülü, iki yüce gönlü birbirine bağlamaktı. Bir zamanlar güzellikler perçinliyorduk hatıralarımıza, hafızalarımıza. Öyle kolay mı bunu ayırmak. Bütün kızgınlıklar, kırgınlıklar izin verir mi sanıyorsun bunu bozmaya. Taştan mi ki benim yüreğim. Demirden sanırdım. Eriye eriye bitmiş işte. Baştan şekil versen, sağlam bir temele oturtsan, ancak senin ellerin yeniden güzel bir şekle büründürebilir bilirim. En çok senin o hallerini bilirim.
Bütünleştirici, öğretici, yaratıcı o ince uzun parmakları, o sevgi dolu yüreğinin silüetini taşıyan o sol kolunu, öptürmekten hiç mi hiç hazzetmediğin ama her zerrene ulaşabilmek için çaktırmadan öptüğüm o kemerli burnunu, göğsünün üzerindeki benleri, dudağının üzerindeki o ince çizgiyi ve dilimi arayan o ıslak dilini, azıcık kırılmış o tavşan dişini… Ezberimde hepsi mıh gibi kazınmış beynime. Silebilir miyim. İçim yanar. Artık sözcükler ile ifade edebilmem mümkün olmuyor sevgilim. Sığmıyorum cümlelere. Sana ihtiyacım var çünkü seni seviyorum. Seni çok seviyorum. Sana sımsıkı sarılmak kokunu içime çekerken bana hepsi geçecek demeni istiyorum.
·
105 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.