İnsan bir gülüşten soğur mu?Soğur. “Hehehe”
Knut Hamsun yazarın okuduğum ikinci kitabı. Olay Norveç’in küçük kıyı kasabasına Johan Nilsen Nagel adında bir yabancının gelmesiyle başlıyor.
Kitapta başından sonuna bir olay örüntüsü yok ancak bu eser yazara 1920 Nobel Edebiyat ödülünü kazandırmış. Yazar Nagel’in hikayesini anlatırken ustalıkla bütün duyguları düşünceleri karşı tarafa aktarmayı başarmış: onun geldiği kasabada herkesle uzaktan yakından ilişkisi, onlara anlattığı uydurmaca hikayeler, araya sıkıştırılmış siyaset, Hugo, Tolstoy gibi düşünürlerden alıntılar, beğendiği kadınlar, aşkına karşılık bulamaması vs bütün duygudurumların içinde bir de kişilik bozukluğu olduğunu düşündüğüm sayfaları okudukça bana afakanlar bastı.
Düşününce gerçek hayatta Nagel gibi biriyle tanışmak hele ki iletişim kurmak istemezdim doğrusu, bazı yerlerde o kadar detay verilmiş ki ilk başta okuduğunuzla sonunun asla aynı olmamasının yanında ‘iyi de şimdi ne alaka?’ diye kendinizle çeliştiğiniz yerler olunca bitsin diye okuduğum ama bir o kadar da zor bitirdiğim bir eser oldu. 
