YİNE iYiMSERLİK ÜSTÜNE
Sağlığımda açıldı kosmos yolu,
Moskova'da açılış törenindeyim.
Avucumda bir çocuğun sarışın eli,
bir yılbaşı ağacı önündeyim.
*
Biliyordum, yaşına bile gelmeden,
gözlerinde sırça toplar yanan çocuk,
yolcu füzeleri güneşe doğru, yıldızların arasından,
balıklar gibi sessiz sedasız akıp gidecek.
*
Ama füze yolcuları yola çıkabilecek mi pasaportsuz.?
Bilet olacak mı.? Parayla mı alacaklar.?
Ve uzaklaşıp karpuzlaşır, elmalaşırken dünyamız,
ıstıratosferde savaş füzelerine mi rastgelecekler.?
*
Beni ilgilendiren bavullarının eşyası değil,
yüreklerinin yükü.
Korkuyorlarsa kimden, neden, niçin, nasıl.?
Ya ara hırsı.? Emir verme merakı.?
*
Yüzüne yılbaşı ağacının telli pullu
aydınlığı vuran çocuk,
belli, bilmiyorum neden, ama belli
yaşayacak benden iki kere çok.
*
Kosmosa filan gidip gelecek. İş bunda değil.
Yeryüzünde görecek mucizenin büyüğünü:
tek insan milletini pırıl pırıl.
Ben iyimserim, dostlar, akarsu gibi...
*
7.1.1959, Moskova
*
#NâzımHikmetRan #SonŞiirleri7 (1959-1963)
#YineİyimserlikÜstüne (Sayfa: 7)
*
Nazım Hikmet Ran 
Son Şiirleri (1959 - 1963)
·
74 görüntüleme
Siz yinede kötümser olmayın Seher Hanım.
Doğaya inanırım. Hiçbir şey yerinde saymaz. Herakleitos'un dediği gibi: Gerçek, hep akar.
Dolayısıyla hiçbir kötülük de ebediyen sürmez. Eninde sonunda değişir.
Önemli olan, nerede durulduğu, ne tarafın neferi olunduğu.
Nâzım'ın tarafı belliydi, benim de öyle 🤩
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.