~
❝
-Üşüyorsun, hastasın, aptalsın!
-Kanıtla!
-Birkaç sözcük yeter buna:
Üşüyorsun; çünkü yalnızsın, içinde gömülü duran ateşi hiçbir insanın yakınlığı alevlendirmiyor.
Hastasın; çünkü duyguların en güzeli, insanoğluna bağışlanan en tatlı, en yüce duygu senden uzak duruyor.
Aptalsın; çünkü onca acı ekerken gene de mutluluğu yanına çağırmaktan kaçınıyorsun; onun seni beklediği yere doğru bir adım atmaya bile yanaşmıyorsun.
❞
~
Sayfa 277 - Can YayınlarıKitabı okudu
··
1.418 görüntüleme
Bu da şu demek; yalnızlık hemen yanı başımızda ve biz onunla ve onun korkusuyla ve o korkunun getirdiği yalnızlıkla yaşıyoruz.
Ve her şeye rağmen direniyoruz.. Belki de yokmuş gibi davranıyoruz 🙂
Başka şansımız var mı ki🙂
Pes etmek bize yakışmaz hocam, en doğrusu - muş gibi yapmak :) dikenlerin üstünden bile bile geçmek de bir nevi direniş değil midir hayatta?
3 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.