Aziz Nesin sevmek adeta Türk insanı için bir turnusol kağıdı. Sevmeyip de düzgün bir insana rastlamadım henüz. Kitaba gelirsek her kitabı gibi bunda da mizah unsurları yüksek seviyede tatmin sunuyor okuyucuya. Her ne kadar konu biraz alengirli olup “Sodom ve Gomore” izleri taşısa da karanlık atmosferin içinde bir düşünüş muhayyilesi içine girip iris’in mesajına yaklaşıyoruz. Hapishane durumu inanılmaz bir bir gerçeklikte sunulmuş. Tabi Aziz Nesin az ziyaret etmedi :) Eserde devrin ‘İnsan Hakları’ anlayışı üzerinden idamın eleştirilmesine tanık oluyoruz. Bunu yaparken de insan doğasını “iyi” olarak nitelendirip koşulların onu kurtlaştırdığını savunmuş yazar. ‘Homo homini lupus’ bir bakıma reddedilmiş. İnsan çekirdeği ya da tözü cevhere benzetilerek sosyal değişimi karakterin mayasını belirlediği anlayışı hakim kılınmış. İnsan gelişimi aydınlanmacı bir perspektiften hümanist bir tandansla pozitivist bir gerçeğe tabi tutulmuştur. Hayri karakteri 6 yaşındaki bir çocuğa tecavüz edip boğsa da Hocayla tanışması onun kalıbına farklı bir şeklin verilmesine vesile olmuştur. Çünkü insan doğasının özütü değişimdir. Son olarak Aziz Nesin’in dili kavrayıp bükmesi, söz cambazlığı, kelime seçimleri, açıklığı, sürükleyiciliği kitabı okumayı çok hoş bir deneyime dönüştürüyor. Not: İlk defa bir kitabı kucağımda yavru kedi uyurken bitirdim. Tarihe not düşelim

SurnameAziz Nesin · Nesin Yayınevi · 2017929 okunma

··

265 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Can Usta