kelimelerine hüzün karıştırdın.
her nefes alışımızda
o hüznü içimize çektik sanki.
bir şeyler bitmişti,
ben yine çiçekler toplayıp
kitaplarımın arasına hapsedecektim.
ama bu sefer sen
onları öldürme diyemezsin bana.
her gün görebiliriz belki birbirimizi
ama ben senin yanından geçerken
eskiden sürekli beni arayan gözlerin
artık benden kaçmak zorundadır.
bir kelime
iki insanı
nasıl da uzaklaştırıyor birbirinden.
·
74 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.