Yazarın ilk öykü kitabıymış.
Darbe sonrası ülkenin üzerine çöken ağır iklimi anlatan öyküler denmiş arka kapakta.
İnsanların kimseye anlat(a)madıkları, içlerinde biriktirdikleri dertlerini, acılarını anlatan öyküler. Yoğun bir hüzün/melankoli duygusu hakim öykülerde. İnsanı okurken ilk başta sarsan ama okuduğu için de memnun eden öykülerdi. Her yönüyle insanı anlatmış yazar. Okurken insanı alıp götürüyor.
Yalın bir dili var. Kısa kısa betimlemeler. Güzel benzetmeler, doğa
tasvirleri ve psikolojik tahlilleriyle özgün bir anlatımı yakalamış yazar. Bu okuduğum ikinci kitabıydı. Dilini sevdim, tarzını sevdim en önemlisi de yazınsal empatisine hayran kaldım.
Ödüllü bir öykücüden güzel bir öykü kitabı. Öneririm.