Spiler İçerir!!! O son neydi öyle? Bir insana bu yapılır mı ya? Mahvoldum. Bittim. Paramparçayım. Aşamıyorum bir türlü. Ya daha ilk kitaptan böyle bir sonla karşı karşıya geleceğimi biliyordum. Çünkü Rin bir anti-kahraman ve her anti kahraman'ın hazin sonu ölüm oluyor. Ya biri de bir kere mutlu olsa ne olur sanki sevgili yazarlar? Rin'in nefreti bile seri boyunca beni yordu o nasıl bunu taşıyabiliyor? Kaybettiği her şey için intikam almak istiyor. Ve Anka'nın bir noktada kontrolü ele almak isteyeceğini ve Rin'in buna karşı koymak için hayatını kaybedeceğini tahmin ediyordum ama Yanan Tanrı'nın sonlarına doğru yaklaştıkça artık dedim ki galiba yazar ters köşe yapacak ve güzel bir sonla bitecek kitap. Gerçekten buna inanmıştım. Ama savaşların kazananı olmayacağını acı acı öğrenirken umutlarım tamamen tükenmişti. Ama Kitay ve Runin güneydeki haşhaş tarlalarını bulduklarında işte bu ya dedim. Tıpkı Rahibe Pietra' ya yaptığı gibi tüm Hasperyalılara afyon solutup onları Patreon'a çekmelerini ve bütün inançlarını yerle bir ederek onları bitirmebileceğini hayal ettim. Sonra hepsi kül oldu. Vekna'nın ölümünü daha kaldıramamışken Rin'in bu defa da Kitay'dan şüphe etmesi beni paramparça etti. O Kitay be Rin... Ne yaparsan yap hep yanında olan tek kişi. Vekna'nın fedakarlığına rağmen bile hala ondan şüphe duyduğun için de seni affetmedim. Ama seni anlayabiliyorum çünkü Runin, defalarca ve defalarca güvendiği insanların ihanetine uğradın. Ah Nezha... Neden yaptın bunu kendine, Rin'e? İlk kitapta öldüğünü düşündüğüm için seriye devam etmeyecektim sonra kasti spoiler alıp yaşadığını öğrendim ve seriye devam ettim. Seni çok sevmiştim. Rin'e iyi gelebileceğine inanmıştım. O hiç sevilmedi. Hep ötelendi, aşağı görüldü, hiçbir şeye hak görülmedi. Neden? Irkını, doğdu yeri o seçmedi, sadece kendine bir çıkış yolu aradı. Ama kimse onu kabul etmedi, sevmedi(Kitay dışında). Ya bir kerede biri şu kıza gerçekten değer verdiğini gösterse belki de iyileşebiliridi. Bunu görmeyi gerçekten o kadar isterdim ki... Neden ya neden? Cike öldüğünde Nezha'yı asla affetmem diyordum ama onu sevmekten vazgeçemedim. O kadar üzüldüm ki onun için. En çok da yapayalnız kalması beni mahvetti. Rin gitti, Kitay gitti, Vekna gitti. Nezha kaldı. Köleştirimiş bir halde. Çıkışı yok. Ölemiyor bile. Varya sırf bunun için bile keşke Üçlü ölmeseydi bile dedim bir noktada. Öfff, hiç iyi değilim. Rin'in hiç sevilememiş olması, Nezha'nın halkı için boyun eğmesi, Kitay'ın Rin'i durdurmak için kendi canına kast etmesi, Vekna'nın hain şüphesiyle damgalanırken kendini fena etmesi..... AŞAMIYORUM. Alın ülkeyi bir tarafınıza monte edin şimdi Allah kahretmesin ya. O kadar savşatınız da hiçbirinize kalmadı.

Yanan TanrıR.F. Kuang · İthaki Yayınları · 2022313 okunma

·

97 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.