Osman Efendi amcamın cenazesi, namazı kılındıktan sonra, merasim eşliğinde mezarlığa kadar zurna olmaksızın sadece davul çalınarak (yani kös vurularak) -tıpkı Ramazan'da sahur geceleri çalınan davul gibi- götürüldü.
Bu usûl bizim oralarda, bekâr olarak ölenler için uygulanagelen bir gelenektir. Çünkü bekâr ölenlerin, hayatında düğünü olmadı, davulu çalınmadı diye cenazeleri davulla götürülüyordu. Rahmetli amcamı da düğünü olup, davulu çalınıp gerdeğe giremedi ama ahiret evine girsin diye davulla uğurladılar. Toprak ananın kucağına verdiler.
Tıpkı Mevlana'nın ölüm gecesini gerdek gecesi telakki etmesi gibi, bu keyfiyet Anadolu'nun bazı yerlerinde vaktiyle uygulanan bir Türk geleneği idi. Hayatla ölüm, gerdekle sevgiliye kavuşma motifleri arasındaki metaforik bağları belirten mecaz yüklü bir fenomendir.
·
21 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.