Donakaldım. Aniden bunca zaman boyunca Horiki'nin beni gerçekten temiz bir sayfa açmış biri olarak görmediğini anladım. Ona göre ben hâlâ, ölmeyi becerememiş utanmaz, aptal bir hayaletten, "yaşayan bir cesetten" başka bir şey değildim. Beni kendi eğlencesi için kullanabileceği zaman, öyle yapıyordu.
"Dostluğumuz"un kapsamı buydu. Tahmin edebileceğiniz üzere, bunun farkına varmak beni neşelendirmedi ancak koşullar göz önüne alındığında, Horiki'nin böyle hissetmesi çok doğaldı. Çocukluğumdan beri insan olmayı beceremedim, bu yüzden Horiki gibiler tarafından bile küçük görülmem normaldi.
Sayfa 95
15 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.