Didem Madak'ın adını çok duymuştum ama okumamıştım kısmet bugüneymiş.
Kitap çok ince hemen okunup bitirilebilecek şairle tanışabilecek bir şekilde. Ama maalesef beğenmedim çok alıntiladigim yerler oldu kabul ama o kadar benimseyemedim.Yani açık konuşmak gerekirse 1 kitapla kaniya varmaktan hiç hoşlanmam ama Didem Madak ve ona benzeyen Tezer özlü,Tomris Uyar gibi yazarların Türk kültüründe yersiz bir abartıyla karşılandığını düşünüyorum. Özellikle edebiyat adı altında yapılmış popüler kültür sevici bazı dergiler bunu daha çok ortaya koyuyor.
Ne yazık ki şiirleri de çok güçlü değil.
Kısacası toplum olarak acı çekmiş melodram yazarları çok seviyoruz kabul zaten yazari yazar yapan yaşanmışlıklarıdir ama biz normal yazarları değil de nerde intihar eden, acıyı hayat amacı edinen yazarları pek seviyoruz. Açıkçası ben sevmiyorum zaten hayat yeterince melodram. Kitaplarda hayata dönük bakış açısını seviyorum kabul acı olmalı ama illa ki yaşam tarzı yapilmamali.
Kitaptan sevdiğim bir şiirle veda ediyorum efendim.
Benim bir köyüm olmadı.
Hiçbir şehir karlı sokaklarıyla bana
Pazen gecelik giymiş bir anne gibi sarılmadı.
İstanbul'u evlat edinsem
Benimsemezdi nasıl olsa otuz yaşında bir anneyi
Yüzyıllarca yaşamış bir çocuk olarak.
Mütemmim cüz olamadım hiçbir aşka Pollyanna
Bir kitaba bir cüz olamadım.
Yukarıdan aşağı, yedi harfli battal boy bir intiharı denedim.
Hiçbir bulmacayı tamamlayamadım.
Bir kediyi okşasam ellerim yumuşardı
Biri okşasam bir yumuşardı
Bire"BİR" olamadım.