Oysa ki Sadece Yer Vermiştim..
Bugün Üsküdar'a gitmek için her zamanki rotadan farklı bir yol denedim. Tamamen gayriihtiyari fikir değiştirdim durakta beklerken. Kalabalık otobüs tabi kii. İkinci durakta yanımdaki koltuk boşalınca oturdum anlamlı bir sevinçle. Elimde 
Sekiz Kitap açıp tam okumaya başlıycam bi amca yanımdan geçti, seslendim ardından oturması için. Ayakta yolculuğa devam.. Sakallı, takkeli, lacivert kareli, nurâni ifadeli bir dede hayal edin. Ben de elimde kitap tutunmuş gidiyoruz. Amca çantasından bir kitap çıkarıp uzattı bana tabi azıcık ilerideyim ona göre. Önsöz 11. sayfada kızım dedi. Bi açtım karşımda ki amcanın fotoğrafı basılı. İnceledim okudum falan.. Amca ile Yenikapı'ya kadar sohbet ettik. Amcamızı ilkokula kadar okutmuşlar. 8 yaşından beri hep yazarmış bir şeyler. Kendi kendine yazıp durmuş hep. Gönlündekileri kaleme yoldaş etmiş.. Mest olmuş dinliyorum amcayı tabi. O sıra aklıma geldi de kendi birkaç yazdığımı gösterdim. Öyle güzel nasihatler verdi ki, hamdolsun Allah' karşımıza ne güzel tevafûklar çıkarıyor. Bilmiyorum ama beni çok etkiledi amcamız. Rabbim kullarını birbirine vesile kılıyor. Öyle işte anlatasım geldi 🙃
·
132 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Kitabı görünce anlatması kitaplar ile ne kadar derin bir muhabbet kurduğunu gösteriyor. Kitaplar ile derin bir bağ kuran insanlar sıradan hayatın telaşına ayak uyduramayıp yetinemeyenler oluyor genelde. Böyle insanlar toplumun içinde topraktaki inciler gibiler. Allah sayılarını arttırmakla birlikte bizi öyle insanlarla karşılaştırsın :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.